|
"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ"
« H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε... Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Παίζαμε " μακριά γαϊδούρα " και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Δεν είχαμε Playstations, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους...Πηγαίναμε με το ποδήλατο μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους χτυπούσαμε την πόρτα. Φανταστείτε το! Ολομόναχοι εκεί έξω,σ’ αυτό το σκληρό κόσμο! Πώς τα καταφέραμε;.». Τα παιδιά του τότε και του τώρα...Το παιχνίδι του χθες και του σήμερα ...Το παιδί που ακόμη κρύβεται μέσα μας...
Μέσα σ’ ένα τοπίο παιχνιδιών, "ξεπηδούν" πέντε κορίτσια από άλλη εποχή. Τα κορίτσια αυτά παίζουν διαφορετικά παιχνίδια από ότι παίζουν τα παιδιά σήμερα, μιλούν "διαφορετική" γλώσσα και επικοινωνούν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο...Μια διαδραστική παράσταση, με έντονα στοιχεία της την σωματικότητα και την παντομίμα, την παράλληλη φωνητική ερμηνεία και χρήση της ελληνικής νοηματικής γλώσσας που έχει την ικανότητα να τους μαγεύει όλους...από το πιο μικρό παιδί μέχρι το πιο μεγάλο!! Συντελεστές:
Συγγραφέας: Μια επιστολή-αφήγηση ενός ανώνυμου χρήστη του διαδικτύου που είχε την τύχη να μεγαλώσει σαν παιδί!! Σκηνοθεσία: Έλλη Μερκούρη Ερμηνεύουν: Όλγα Δαλέκου, Σοφία Ζάγκα, Έλλη Μερκούρη, Μαρία Ρίκκου, Μαρία Στεφανή 
|
